هدفمندی یارانه‌ها درمان تدریجی اقتصاد ایران نیست، بلکه یک جراحی سنگین است

وقتی بیماری دچار دیابت است، هیچ جراحی جرأت عمل کردن ندارد چون می‌داند زخم‌های او خوب نمی‌شود و می‌میرد، بنابراین اگر پزشک ماهری در اقتصاد ایران وجود داشت به درمان غیرجراحی می‌پرداخت.

در برنامه چهارم توسعه دوران اصلاحات که شیب ۱۰ درصد را برای افزایش قیمت حامل‌های انرژی در نظر گرفته بود، شاخص‌های اقتصاد ایران در سال‌های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ در طول دوران پس از انقلاب بی‌نظیر بود، اما متاسفانه بهترین سیاست اقتصادی در تاریخ انقلاب اسلامی، هدف حمله رقبای اصلاحات قرار گرفت و این گروه به تورمی که پایین‌ترین رقم در ۳۰ سال گذشته بود، حمله شدیدی کرده و آن را نتیجه افزایش ۱۰ درصدی حامل‌های انرژی دانستند که عملی بسیار ناجوانمردانه بود.

 اینکه چرا دولت احمدی‌نژاد اقدام به هدفمندی یارانه‌ها کرد، باید گفت که وقتی افزایش قیمت حامل‌های انرژی به‌طور موقت متوقف شد، کسری بودجه عظیمی به وجود آمد و دولت دهم ناگزیر شد این کار خطرناک و خودکشی اقتصادی را در پیش بگیرد.

تداوم هدفمندی یارانه‌ها برای دولت آقای روحانی اجباری شده است و متاسفانه راه‌های اصلاحی بر دولت یازدهم بسته شده و چاره‌ای جز ورود انفجاری به این عرصه ندارد، اما با این حال تیم اقتصادی کابینه جدید، مدت طولانی درباره نحوه اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها فکر کرد و نظرسنجی، مشاوره و مکاتبه با اقتصاددانان کشور را در پیش گرفت که سیاست‌های فعلی نتیجه مشورت با بخش بزرگی از اقتصاددانان کشور است.

راهی مطمئن‌تر از سپردن تصمیم‌گیری درباره هدفمندی یارانه‌ها به مردم وجود ندارد، زیرا مردم در برهه‌هایی از زمان بزرگواری‌هایی از خودشان نشان داده‌اند که قابل تحسین است. دولت برای جلوگیری از ضررهای بیشتر باید همزمان با توزیع فرم‌های خوداظهاری، مکانیزم‌های کنترلی را به‌کار گیرد تا اگر مردم داوطلبانه این کار را انجام ندادند، بتواند آنان را کنترل کند.

مردم پرونده اختلاس‌های چند هزار میلیارد تومانی را دیده‌اند و ذهن‌شان درگیر شده است. همچنین در بین مردم شایعه شده که اگر این پول‌ها را نگیرند به جیب افراد سوءاستفاده گر می‌رود، اما دولت می‌تواند یک پیمان ملی با مردم ببندد که حق در برابر حق باشد.

درست است که یارانه حق مردم است، اما هوای سالم و غیرسرطان‌زا، خدمات بهداشتی و درمانی و تامین داروی ارزان نیز حق مردم است، بنابراین دولت باید این حق را با حقوق دیگری معامله کند و مازاد پول هدفمندی یارانه‌ها را صرف تولید و واردات دارو و بنزین سالم کند تا از سونامی سرطان در کشور جلوگیری شود.

دولت باید با مردم یک قرارداد و پیمان اجتماعی ببندد که تولید و واردات بنزین آلوده را متوقف و دارو و درمان را با قیمت کمتر به مردم ارائه کند. به نظرم این موضوع باعث می‌شود تا مردم از حق پنهان خودشان آگاه شوند و حق آشکارشان از درآمد نفتی را با هوای سالم معامله کنند. دولت خواست که شیب افزایش قیمت حامل‌های انرژی را تند نگیرد، زیرا معتقد است افزایش تورم باعث عفونی شدن همه زخم‌های اقتصاد ایران خواهد شد.