اندونزی، فلیپین، ویتنام و تایلند که تقریباً امر تولید و تامین بیش از نیمی از خوراک دام و طیور منطقه جنوب شرقی آسیا را بر عهده دارند، از ذرت بعنوان فاکتور اصلی تولید خوراک دام وطیور خود اسفتاده می کردند.
درخلال دهه گذشته با شیوع آفات گیاهی، تغییرات شرایط آب و هوایی و همچنین افزایش قیمت ذرت در بازارهای جهانی، اقبال به استفاده از گندم بعنوان بخشی از نهاده های تولید خوراک دام و طیور دربین این کشورها بیشتر و بیشتر شد.
این موضوع به خصوص در کشور فلیپین که میزان واردات گندم علوفه ای در آن درطی دهه گذشته تقریباً بیش از 3 برابر شده است، بروز و تجلی نمایان تری دارد
گرانی قیمت ذرت در فیلیپین و اندونزی تولید کنندگان خوراک دام و طیور این کشورها را به استفاده هرچه بیشتر از گندم دامی سوق داد. در سال 2017 دولت تایلند تولید کنندگان مذکور را ملزم به خرید ذرت تولید داخلی این کشور، قبل از مبادرت به واردات گندم دامی نمود.
استفاده از گندم علوفه ای در دو کشور ویتنام و تایلند از سال 2016 رو به تزاید گذاشت و سپس به تدریج کاهش یافت. عدم اطمینان تولید کنندگان خوراک دام وطیور کشورهای مذکور به بازارهای صادراتی، بعلت بروز اپیدمی های دامی مانند آنفولانزای خوکی در کشور چین، همزمان با اعمال سیاستهای قرنطینه ای در ویتنام موجب کاهش واردات گندم علوفه ای آنها شد.