غلامرضا خانکشی‌پور اظهار کرد: اگر دولت و وزارت جهاد کشاورزی به خودکفایی در تولید محصولات استراتژیک کشاورزی اعتقاد دارند باید برنامه خودکفایی برنج که توسط تعداد بسیاری از محققان بخش کشاورزی نوشته شده است را به اجرا درآورند چراکه در این برنامه راهبردها و استاتژی‌های مختلفی در زمینه آب و افزایش تولید محصول پیش‌بینی شده است که می‌تواند بر مبنای شرایط مختلف در کشور از سه تا 10 سال به طول بینجامد اما در این برنامه اساسا تکیه‌ای بر افزایش سطح زیر کشت نشده است.
وی افزود: در برنامه خودکفایی برنج ارتقای آموزش و ترویج در بین کشاورزان برای افزایش بهره وری تولید مدنظر قرار گرفته است چراکه به عنوان مثال برنج هاشمی در برخی از شالیزارهای کشور عملکرد حدود دو تن در هکتار دارد درحالی که عملکرد همین برنج برای برخی کشاورزان حدود 5.5 تن است که نشان می‌دهد سهم کمی از این تفاوت به شرایط اقلیمی و زمین برمی‌گردد.
این عضو هیات علمی موسسه تحقیقات برنج با بیان اینکه اجرای خودکفایی برنج تعارضی با کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی ندارد، گفت: اتفاقی که در استان‌هایی مانند خوزستان افتاد این است که براساس یک دستاورد تحقیقاتی به نام کشت مستقیم برنج به جای کشت نشائی توانستند با همان میزان مصرف آب، تولید و سطح زیر کشت برنج را تا دو برابر افزایش دهند و این نشان می‌دهد که با اجرای طرح‌های تحقیقاتی می‌توان میزان مصرف و بهره‌وری در بخش کشاورزی را چند برابر افزایش داد.
خانکشی‌پور تصریح کرد: کارشناسانی که مساله آب را در تولید برنج مطرح می‌کنند و معتقدند باید سطح زیر کشت برنج در استان‌های غیر شمالی متوقف شود تنها به یک جنبه از این مساله توجه می‌کنند درحالی که به نظر می‌رسد بایستی حق‌آبه هر استان به صورت مشخص در تولید هر محصول و هر کالا تعیین شود و براساس آن حق‌آبه به مراکز تحقیقاتی اجازه دهند براساس تحقیقات میدانی در خصوص کارآیی آب، اقتصاد آب و امنیت غذایی از منابع آبی برای تولید هر محصول سهم مشخص کنند.
وی تاکید کرد: هنگامی که از استراتژیک بودن برنج صحبت می‌کنیم باید بدانیم که کشاورزی که زمینش را که به قیمت متری یک میلیون تومان می‌ارزد به زیر کشت برنج برده و ویلاسازی نکرده است؛ بنابراین باید از این تولیدکننده که برای تولید این محصول استراتژیک که نقش بسزایی در تامین امنیت غذایی کشور دارد حمایت کرد.
این عضو هیات علمی موسسه تحقیقات برنج اظهار کرد: باید ابتدا تکلیفمان را در میزان اهمیت تامین امنیت غذایی و رسیدن به خودکفایی در تولید محصولات استراتژیکی مانند گندم و برنج مشخص کنیم و پس از آن به اقتصاد آب ورود کنیم که در این راستا نیز باید نگاه‌مان بر مبنای کارآیی آب در تامین غذای مردم تعریف شود که در این صورت ممکن است در استانی نیاز به کاهش و در دیگر استان نیاز به افزایش سطح زیر کشت برنج باشد.
ایسنا