در روزهای اخیر گفتگوهایی از مدافعان سرسخت محصولات دستکاری شده ژنتیک (تراریخت) ــ مانند آقای ب.ق. دانش‌آموخته راکفلر ــ در خصوص پیوستن ایران به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) منتشر شده و با تلاش فراوان این افراد در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود.
در کمال ناباوری این افراد اعلام کرده‌اند که مخالف پیوستن ایران به کنوانسیون (UPOV) می‌باشند و دلایلی چون «تحمیل هزینه بر کشور» را در توجیه این امر بیان نموده‌اند. با پی‌جویی و کسب اطلاع از مجموعه‌ای از اساتید دانشگاهی منتقد و مخالف ترویج محصولات تراریخت تلاش نمودیم تا دلایل واکنش این افراد را نسبت به عضویت در این کنوانسیون استعماری و استکباری جویا شویم. این اساتید ضمن اینکه بر لزوم عدم عضویت در این کنوانسیون متفق‌القول هستند، و تاکید دارند این عضویت ماهیتاً مسئله‌ای شبیه سند 2030، توافقنامه با گروه ویژه اقدام مالی(FATF) و امثالهم است؛ این اساتید تصریح می‌کنند که این قبیل پروژه‌ها - همچون پروژه برجام - اقدامی در جهت «مهار جمهوری اسلامی ایران» و علیه منافع کشور است و به نظر می‌رسد این کنوانسیون نیز یک برنامه « نفوذ» برای ناامنی غذایی کشور بوده و بر خلاف سیاستهای اقتصاد مقاومتی، برنامه خودکفایی و خوداتکایی است.
از این رو شاید مواجهه با مواضع افرادی همچون ب.ق. برای کسانی که از پیشینه این افراد در حوزه تراریخت آگاهی دارند در نگاه اول تعجب‌آور و متفاوت باشد، اما باید گفت که نه تنها هیچگونه تناقضی در این میان وجود ندارد که با نگاهی دقیقتر این مواضع، کاملاً همسو با مواضع قبلی این افراد است. هرچند دیدگاه کلی ایشان در این مصاحبه به‌ظاهر حمایت از کشاورزان و عدم سلطه‌پذیری از کشورهای غربی می‌باشد، اما به نظر می‌رسد اهداف دیگری پشت پرده این اظهار نظرها وجود دارد.
رابطه بین تراریخت و کنوانسیون (UPOV)
آقای ق. به‌عنوان متولی کشت یکی از محصولات مشکوک تراریخت، همواره بر این موضع تاکید داشته که محصول تراریخت حاصل سالها تحقیقات بوده و یک محصول کاملاً بومی است، درحالی که اساتید فن و منتقدان تراریخت معتقدند که اینگونه نبوده و با ارائه مستندات اثبات کرده‌اند که امتیاز محصول مورد ادعای ایشان متعلق به شرکتهای خارجی است و در صورت کشت رسمی در کشور مورد اعتراض و شکایت کشورهای خارجی واقع خواهیم شد.
جالب اینجاست که آقای ق. معتقد است که در صورت الحاق به این کنوانسیون، در زمینه بسیاری از محصولات کشور که جزو ارقام اصلاح شده خارجی هستند متحمل غرامت سنگینی خواهیم شد.
ابراز نگرانی آقای ق. نشان می‌دهد حق با منتقدان تراریخت است. آقای ق. و متحدانشان بخوبی می‌دانند در صورت پیوستن ایران به کنوانسیون (UPOV) امکان تولید محصولاتی از قبیل محصولات تراریخت مورد ادعای ایشان در داخل کشور امکان‌پذیر نخواهد بود و این افراد بدلیل استفاده غیرمجاز از این محصول در امر تحقیقات و تولید آزمایشگاهی در مجامع بین‌المللی محکوم خواهند شد و نتیجتاً دروغ چند ساله آنها برملا می‌شود. می‌توان گفت تصویب لایحه (UPOV) مانع بزرگی در برابر تولید محصولات تراریخت غیربومی در داخل کشور خواهد بود و آقای ق. نیز با علم به این موضوع و برای هموار کردن مسیر قبلی در جایگاه مخالفت با این لایحه قرار گرفته‌اند.
آقایان موافق تراریخت، پیوستن به (UPOV) را «هدیه‌ای به کمپانی‌های چند ملیتی» عنوان می‌کنند. ایشان اظهار می‌کنند که پیوستن به (UPOV) موجب خواهد شد ما به شرکتهای چند ملیتی غرامت بپردازیم که این کار باعث افزایش هزینه‌های تولید محصولات کشاورزی خواهد شد.
با خواندن این مواضع به خواننده اینطور القا می‌شود که آقایان مخالف همکاری با کمپانی بدنام مونسانتو هستند، حال آنکه افرادی که اندک آشنایی با این افراد داشته باشند بخوبی از ارتباط ارگانیک و تعاملات گسترده مابین جریان‌های حامی تراریخت و شرکتهای سلطه‌گر آگاهند. به این ترتیب سؤال اینجاست که آقایان به اشتباه خود در این خصوص پی برده‌اند یا صرفاً با ارائه یک ژست رسانه‌ای دنبال تطهیر مواضع قبلی خود در حمایت از شرکتهای بدنام غربی هستند.
سخن آخر
داغ شدن موضوع پیوستن به کنوانسیون (UPOV) در رسانه‌ها فرصت مغتنمی در اختیار آقایان قرار داد تا با اعلام مواضع خاص، بیشترین بهره‌برداری را از جریان ایجاد شده ــ در راستای تسهیل روند تولید محصولات تراریخت در کشور ــ بنمایند. در واقع ایشان با بهره‌گیری از یک تیر، دو نشان زدند و قصد داشتند از یکسو خود را همسو با دلسوزان کشور در مقابله با سلطه و نفوذ بیگانگان بر بخش کشاورزی نشان دهند، و بعد از شکست مفتضحانه پروژه تولید و ترویج تراریخت و تضعیف پایگاه و وجهه ایشان و باند همراهشان سعی تا اندکی آبروی از دست رفته خود را بدست بیاورد؛ و از سوی دیگر با حمایت از عدم تصویب لایحه (UPOV) مانع بزرگی را از سر راه خود برای کشت محصولات تراریخت در کشور بردارند.