محمد حسین باغشنی، اصالتا اهل نیشابور است، اما برای ادامه تحصیل به همراه خانواده به استان ایلام مهاجرت کرده است، به دلیل تشابه اسمی بین سیروان در استان ایلام و شیروان در خراسان رضوی، کنجکاوانه برای بازدید به منطقه سیروان می‌رود.
او با ورود به منطقه تحقیقاتی درباره بافت خاک، وضعیت آب و هوا و پوشش گیاهی انجام می دهد. از آنجایی که خودش به عنوان یک نیشابوری کاملا به کشت زعفران مسلط بوده، متوجه می‌شود که اقلیم این منطقه از ایلام کاملا مستعد کشت زعفران است.
این محقق و فعال اقتصاد مقاومتی بلافاصله تصمیم به کشت زعفران در این منطقه می‌گیرد، اما با مخالفت های شدید و انکار مسئولان و کارشناس‌ها مواجه می‌شود. با این وجود او پس از اجاره کردن یک مزرعه کوچک، بذر زعفران را از نیشابور وارد ایلام می‌کند و بدین ترتیب کشت آزمایشی زعفران در ایلام برای نخستین بار آغاز می‌شود.
با مشاهده نتایج موفقیت آمیز کشت زعفران، آقای باغشنی با اخذ تسهیلات اقتصاد مقاومتی از بسیج سازندگی کشت عمده زعفران را اغاز می کند. سود و درآمد زایی این طرح برای محمد حسین باغشنی آن قدر مناسب و به صرفه بود که بعد از فارغ التحصیلی دیگر به شهر خودش باز نگشت و در روستای درویشان به همراه خانواده اش ساکن شد.
این فعال اقتصاد مقاومتی، می گوید: « با عنایت به وضع تحریم های ظالمانه توسط کشورهای غربی و مستکبران لازم است که با فعال کردن ظرفیت های اقتصادی مغفول، اقتصاد کشور را رونق دهیم. من طعم تلخ محرومیت را در روستای محل زندگی خود لمس کرده ام و به همین دلیل از انگیزه های زیادی برای خوداتکایی و ارتقاء امرار معاش خانواده ام برخوردار بودم.»
باغشنی خاطرنشان می کند: «شرایط فعلی ایلام ایجاب می کند جوان ها با قطع امید از شغل های دولتی با استفاده از ظرفیت های محل زندگی خود، درآمدزایی و اشتغالزایی کنند و در حد توان به اقتصاد مقاومتی منطقه یاری رسانند.»
او می افزاید: «با توجه به اینکه سیروان در حال حاضر شهرستانی است که فاقد شرکت ها و صنایع تولیدی بزرگ است، بحث مهاجرت از این منطقه به صورت جدی مطرح است و باید متوجه خطرهای آن بود. در این شرایط ترویج کشت زعفران به عنوان یک ماده ارزشمند و سرشار از سود و نیز تخصیص تسهیلات اقتصاد مقاومتی راه مناسبی برای تقویت خانوارهاست.»
این فعال اقتصاد مقاومتی اظهار می کند: «در سال 92 طرح خود را با کاشت 300 کیلوگرم پیاز زعفران آغاز و در سال 94، 200 گرم زعفران برداشت کردم. از آنجایی که این زمین دو سال است که زیر کشت رفته، در سال های آینده به علت تکثیر پیازها میزان تولید افزایش می یابد و در سال پیک آن حداقل 1.5 کیلوگرم در همان سطح می توان برداشت کرد.»
او می افزاید: «یک بار که پیاز زعفران کشت شود تا 7 سال دیگر نیازی به کشت پیاز نیست. این محصول در سال تنها به یک الی دو بار آبیاری در مهرماه جهت بیداری و جوانه زدن نیاز دارد. زعفران یکی از بهترین محصولات قابل کشت در زمینهای نامرغوب درجه 2 و 3 و کم آب است و برای کشاورزان سود قابل توجهی به همراه دارد، چرا که گیاه زعفران نیاز به آب فراوان ندارد.»
باغشنی ادامه می دهد: «زعفران با آب و هوای سیروان سازگاری دارد. اگر کشت این محصول در روستاهای سیروان جا بیفتد میتواند در امر اشتغال و درآمد روستائیان تاثیر بسیاری بر جای گذارد. حمایت‌های بسیج تا به امروز بسیار ارزشمند بوده و دستگاه‌های دولتی هم باید در این زمینه فعال شوند تا اقتصاد مقاومتی تنها متکی به بسیج نباشد و از منابع دولتی هم برای آن بودجه در نظر گرفته شود.»