بااین‌حال، این میلیاردر در قسمتی از برنامه که روز جمعه پخش شد این معامله را انجام داد که موردانتقاد برخی از سرمایه‌گذاران برنامه قرار گرفت.
به نظر می‌رسید که شرکت «رومی اسپیس» به دنبال یک سرمایه‌گذاری 250 هزار دلاری برنامه شارک تانکر برای 5 درصد از سهامش بود. سه نفر از بنیان‌گذاران شرکت –امیلی میلر، کیم یانگ و کیت آلانیز- همگی در ارتش امریکا در افغانستان خدمت کرده‌اند. آنها یاد گرفته‌اند که این کشور جنگ‌زده با گل‌های بنفشی پوشش داده‌شده است که زعفران تولید می‌کند. زعفران یکی از گران‌قیمت‌ترین ادویه‌های جهان است. آنها همچنین یاد گرفته‌اند که زعفران افغانی یکی از بهترین زعفران‌های دنیاست.
این کار باعث کسب‌وکار بیشتر و پول بیشتر برای کشاورزان افغانستان می‌شود. رومی اسپیس زیرساختی ایجاد کرده است که زعفران برداشت افغانستان را می‌فروشد و به مصرف‌کننده امریکایی می‌دهد.
رومی اسپیس، یک گرم زعفران را 18 دلار و یک اونس آن را 140 دلار می‌فروشد. یانگ که همراه با میلر هر دو فارغ‌التحصیل مدرسه بازرگانی هاروارد هستند می‌گوید: زعفران بسیار گران است، چراکه ماشین و اتوماسیونی در ساخت آن وجود ندارد و همه کارها در تمام مراحل با دست صورت می‌گیرد.
یک بطری کوچک از این ادویه در خرده‌فروشی 35 دلار و هزینه تولید آن 8.30 دلار است.
زنان افغان نقش مهمی در تولید زعفران ایفا می‌کنند. آنها در راستای کمک به مناطق روستایی افغانستان و بازار زعفران در ایالات‌متحده کمک می‌کنند.
در زمان ضبط نمایش مشخص شد که رومی اسپیس 400 هزار دلار برای فروش و پروژه 750 هزار دلاری برای سال دارد.
دایموند جان (مجری دیگر برنامه)، به قیمت‌ها اعتراض و استدلال کرد که محصولات بیش‌ازحد گران، برای یک بازار مصرف گسترده جذابیت دارد.
ارزش بازار زعفران در ایالات‌متحده 60 میلیون دلار است که یانگ معتقد است این رقم چندان بزرگ نیست. اما او می‌گوید فروش زعفران به‌عنوان ادویه تنها یک‌تکه از طرح کسب‌وکار آنها است.
یانگ می‌گوید: ما واقعاً در صنعت ادویه فعال نیستیم. ما به دنبال ساخت یک برند جهانی زعفران و تولید سایر محصولات از زعفران هستیم.
یانگ این صحبت‌ها را بیان کرد و کوبان هم به نشانه تأیید سرتکان داد. راه‌اندازی و فروش دیگر محصولات زعفران مثل کره زعفرانی و چای زعفرانی هم در برنامه آنها قرار دارد.
کوبان می‌خواهد بداند که چه ریسک‌های ژئوپلیتیکی در ساخت یک کمپانی برای این محصولات در افغانستان وجود دارد.
آلانیز در جواب به این سوال گفت: من فکر نمی‌کنم خطری سیاسی وجود داشته باشد، ما با کشاورزان طرف هستیم و به آنها برای تولید و حفاظت از سرمایه‌هایشان انگیزه می‌دهیم.
سپس، کوبان به کارآفرینان پیشنهاد سرمایه‌گذاری 250 هزار دلاری برای 15 درصد از سهام آنها داد، رقمی بیش سه برابر آنچه بنیان‌گذاران شرکت امیدوار بودند برای کمپانی آنها بپردازد. بااین‌حال او اصرار داشت که هیچ جایی برای مذاکره وجود ندارد.
کوبان دو دلیل برای این معامله عنوان کرد: مشکلاتی در این کمپانی جوان وجود دارد. او همچنین به توانمندسازی کشاورزان افغانی احترام می‌گذارد و دوست دارد با سربازان قدیمی کار کند.
او گفت: خب بچه‌ها، من فکر می‌کنم این مأموریت شما خوب است. به اعتقاد من تأثیر این اقدام شما فراتر از یک محصول است. من در بسیاری از شرکت‌های نظامی سرمایه‌گذاری کرده‌ام.
به‌این‌ترتیب کارآفرینان این معامله را قبول کردند. کوبان هم ادامه داد: تبریک می گویم بچه‌ها، شما در حال انجام کارهای بزرگ هستید.
میلر گفت: معامله با کوبان، به معنی تعویض بازی برای زنان افغانستان که برای ما کار می‌کنند و کشاورزان این کشور است. در حال حاضر ما در حال آماده کردن برندی جهانی برای مصرف‌کنندگان امریکا هستیم. این اقدام خیلی بزرگی است و این بزرگی برای ماست.»