رحیم محمدیان افزود: چغندر قند یکی از دو گیاه اصلی تولید شکر در دنیا به ویژه ایران است و ایران به منظور دستیابی به پتانسیل عملکرد چغندر قند به آب آبیاری بیشتری نسبت به بسیاری از محصولات زراعی یکساله نیازمند است.
وی اظهار داشت : با توجه به شرایط خشکسالی در اغلب مناطق کشور مدیریت استفاده از آب برای این محصول ارزشمند امری انکار ناپذیر است.
محمدیان بر ضرورت مدیریت بهره وری مصرف آب در تولید چغندرقند تاکید کرد و گفت: این گیاه عکس العمل زیادی نسبت به مقادیر مختلف آب از خود نشان می‌دهد.
وی با بیان اینکه راندمان تولید در واحد سطح از عوامل بسیار مهم در پائین بودن کارآیی مصرف آب در کشور است، افزود: بی توجهی به عوامل زراعی و ژنتیکی از دیگر موارد موثر در کارآیی مصرف آب است. استفاده از شیوه‌های نوین آبیاری به همراه استفاده از روش های کم آبیاری در مراحل غیرحساس رشد گیاه به تنش رطوبت، باعث افزایش کارآیی مصرف آب خواهد شد.
محمدیان در ادامه متوسط میزان بارش و متوسط سرانه آب تجدیدشونده کشور را به ترتیب یک سوم و یک چهارم جهانی دانست و اظهارداشت: بخش کشاورزی با مصرف 86.1 میلیون متر مکعب در سال بزرگترین مصرف کننده آب در کشور است. میزان راندمان آبیاری در بخش کشاورزی 35 تا 40 درصد است که نسبت به مقدار متوسط جهانی بسیار پائین است.
وی گفت: مطابق آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل (فائو) در سال 2013 میلادی 52 کشور با سطح زیر 4.4 میلیون هکتار به میزان 250 میلیون تن ریشه چغندر تولید کردند که میانگین عملکرد در هر هکتار 56 تن بوده است.
محمدیان افزود: در این سال 11 کشور از قبیل آمریکا، روسیه، فرانسه، آلمان، ترکیه، چین، اکراین، لهستان، مصر، بریتانیا و ایران در مجموع 80 درصد سطح زیر کشت چغندقند را به خود اختصاص دادند که سهم ایران از مجموع سطح زیر کشت جهانی چغندر قند 1.6 درصد برآورد شده است.
وی تصریح کرد: ایران بیشترین سهم سطح زیر سطح کشت جهانی یعنی 3.3 درصد را طی دو دهه اخیر در سال 1385 به خود اختصاص داده است.
محمدیان همچنین 11 کشور عمده تولید چغندر قند در سال 2013 را روسیه، فرانسه، آمریکا، آلمان، ترکیه، چین، اکراین، لهستان، مصر، بریتانیا و هلند اعلام کرد و گفت: در مجموع 80 درصد محصول چغندر قند را کشورهای مزبور تولید نمودند که ایران نیز سهمی معادل 1.7 درصد جایگاه چهاردهم جهانی را احراز کرد.
وی افزود: هم اکنون عمده مناطق زراعت چغندرقند در ایران در استان‌های آذربایجان غربی، خراسان رضوی، شمالی و جنوبی، اصفهان، فارس، کرمانشاه، همدان، لرستان، قزوین، چهارمحال بختیاری، سمنان، شمال استان اردبیل، کردستان، خوزستان و کهکیلویه و بویر احمد واقع شده است.
محمدیان تصریح کرد: در حال حاضر آذربایجان غربی و خراسان در مجموع 50 درصد سطح زیر کشت، تولید ریشه چغندر قندر و تولید شکر چغندر قندر را در کشور به خود اختصاص داده‌اند.
وی بیان داشت: در سال زراعی گذشته 105 هزار هکتار از اراضی زراعی کشور به زراعت چغندر قندر اختصاص یافت که در مجموع 5.6 میلیون تن ریشه چغندر قند تولید شد.
محمدیان گفت: چغندر قند همیشه به عنوان یکی از محصولات رابط بین بخش کشاورزی و صنعت مطرح بوده و سهم قابل ملاحظه‌ای در رونق بخشی به فعالیت‌های صنعتی در تولید قند و شکر کشور داشته است.
چغندر قند یکی از دو گیاه اصلی تولید شکر در دنیا به ویژه ایران است. ایران یکی از شش کشور جهان به لحاظ تنوع اقلیمی و عرض جغرافیایی از شرایط رشد و تولید شکر در هر دو محصول (چغندر و نیشکر) برخورداراست.
دوره رشد چغندر قند طولانی و مصرف آب این گیاه بسیار زیاد است و از طرف دیگر ایران با محدودیت منابع آبی مواجه است. بنابراین برای تولید شکر به اندازه کافی در کشور باید به پایداری زراعت محصول چغندر قند هم توجهی ویژه داشت./خبرگزاری صدا و سیما