خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی، ضامن پویایی برند

رابینز، خلاقیت را توانایی ترکیب ایده ها در یک روش منحصر به فرد یا ایجاد پیوستگی بین ایده ها می داند. او همچنین نوآوری را فرایند اخذ ایده خلاق و تبدیل آن به محصول، خدمات و روشهای جدید عملیات، تعریف می کند، بنابراین نوآوری عبارت است از عملی و کاربردی ساختن افکار و اندیشه های نو ناشی از خلاقیت، به عبارت دیگر، در خلاقیت اطلاعات به دست می آید و در نوآوری، آن اطلاعات به صورتهای گوناگون عرضه مـــــی شود. تغییر، ایجاد هرچیزی است که با گذشته تفاوت داشته باشد، اما نوآوری اتخاذ ایده هایی است که برای سازمان جدید است. بنابراین، تمام نوآوریها منعکس کننده یک تغییرند اما تمام تغییرها، نوآوری نیستند. 

کار آفرینی نیز فرایندی است که در آن ایده های بدیع و مناسب به منظور بهره برداری از فرصتها و منابع موجود شناسائی و پیاده سازی میشوند. نوآوری و کارآفرینی مکمل یکدیگر هستند و ترکیب این دو برای موفقیت سازمانی و ثبات در پویایی های امروز و محیط متغیر جهان حیاتی است. کارآفرینی و نوآوری ارتباطی مثبت بایکدیگر دارند و به رشد و توسعه ی سازمان ها کمک می کنند و محدود به مراحل اولیه  یک کسب و کار نوپا نیستند. به نظر پیتر دراکر اساسی ترین نوع کارآفرینی، نوآوری است و نوآوری بیشتر از آنکه ناشی از هوش سرشار و یا نبوغ ذاتی باشد یک شیوه عمل است که لازمه آن دانش، توانایی، دقت و کار هدف دار است. نوآوری وظیفه اصلی یک کارآفرین است، فرقی ندارد که حوزه فعالیت او  خدمات آموزشی باشد یا صنعت غذا ، او میتواند با نوآوری از منابع موجود، ثروت آفرینی کند.

میتوان تفاوت میان افراد خلاق، نوآور و کارآفرین را اینگونه تعریف کرد. افراد خلاق، افرادی هستند که می توانند پدیده های جدیدی را کشف یا خلق کنند اما نمی توانند و یا علاقه ندارند اکتشافات یا اختراعات خود را به محصول یا خدمت تبدیل کنند و آن را به مرحله تولید انبوه برسانند. درحالیکه افراد نوآور علاوه براینکه قادر هستند پدیده هایی نو را خلق یا کشف کنند، توانایی آن را دارند که اختراعات یا اکتشافات خود را به محصول یا خدمت تبدیل کرده و آن را به بازار عرضه کنند تا در ازای آن سود بدست آورند. کارآفرینان افرادی هستند که قادرند ایده های خود و یا دیگران را مستقیما به ارزش تبدیل کنند. به عبارت دیگر کارآفرین می تواند هم از طریق فروش ایده های خود یا دیگران و هم از طریق تبدیل ایده ها به کالاها یا خدمات، ارزش ایجاد کند.

ممکن است عجیب به نظر برسد اما شکست، مادر نوآوری است. شکست مکرر می توانند منجر به پیروزی شود. زمانیکه چیز جدیدی را امتحان می کنیم و شکست می خوریم اطلاعات ارزشمندی درباره چیزهایی که غلط بوده اند علاوه بر اطلاعاتی در خصوص چیزهایی که درست بوده اند، بدست می آوریم. با توجه به این اطلاعات قادر خواهیم بود تغییرات کوچکی را اعمال کرده و مجدد دست به کار شویم که این به معنی یادگیری و ابتکار همیشگی می باشد. برای حل یک مشکل می توانید راههای بیشماری را امتحان کنید، اما مسلما تنها برخی از راهها به راه حل مناسب منتهی می شوند و تنها  راه برای رسیدن به راه حل مناسب آزمون و خطا است. تجربه و شکست اجزای حیاتی نوآوری هستند زیرا طبیعت نوآوری بدین گونه است که در خلال آزمون و خطا اتفاق می افتد. بسیاری از پیشرفت‌‌های نوآورانه در کسب‌وکار، نتیجه یک شکست غیرمنتظره بوده‌‌اند. اغلب، شکست غیرمنتظره یک محصول منجر به تفکر و طراحی مجدد و خلق محصولی بسیار محبوب می‌شود.

بنابراین می توان نتیجه گیری کرد با توجه به این حقیقت که اکثر سازمانهای هزاره سوم پژوهش محورند آنچه که سازمانهای عصر حاضر به شدت به آن نیازمندند تا بتوانند در بازارهای پویا و پیچیده امروزی جایگاهی داشته باشند و برای خود کسب مزیت رقابتی نمایند؛ توان تولید محصولات و خدمات جدید و منحصربفرد و قابل رقابت در بازارهای متغیر امروزی است و این امر میسر نمی گردد مگر با نوآوری و خلاقیت مدیران و نیز تأثیر مدیران بر پرورش خلاقیت کارکنان که با کمک یکدیگر در جهت رشد و بالندگی سازمان خود بکوشند.