شنبه / ۶ تیر ۱۳۹۴ / ۱۳:۳۴
سرویس : سرویس عمومی
کد خبر : ۵۸۷۲۹
گزارشگر : ۱۰۰۸
سرویس سرویس عمومی

توسعه بازاریابی صادرات با استفاده از شبکه بومی

همواره در جلسات، مصاحبه ها، جراید و سخنرانیها به توانمندیهای کشورمان اشاره می کنیم و می بالیم و متاسفانه غافل از آنیم که پتانسیلهای موجود خود را بدون برنامه ریزی دراز مدت و کارشناسی، به مرور کم توان و نابود خواهیم کرد.

همواره در جلسات، مصاحبه ها، جراید و سخنرانیها به توانمندیهای کشورمان اشاره می کنیم و می بالیم و متاسفانه غافل از آنیم که پتانسیلهای موجود خود را بدون برنامه ریزی دراز مدت و کارشناسی، به مرور کم توان و نابود خواهیم کرد.
سرمایه گذاریهای عظیم در مسیر خلاف جهت کارشناسی و در صنایعی مانند خودروسازی که هیچگونه مزیتی برای کشور ما به همراه ندارد و عدم توجه به مزیتهای نسبی در صنایع تبدیلی نفت و کشاورزی و نبود سرمایه گذاری لازم طی سالیان اخیر در این صنایع، زمینه را برای عقب ماندگی کشورمان از بازارهای بین الملل فراهم نموده است.

بواسطه وجود زمینهای حاصلخیز، سنت کشاورزی و مزیت نسبی این صنعت، محصولات غذای ایران می توانست به عنوان دومین محصول صادراتی ما بعد از نفت و مشتقات آن به حساب آید، لیکن توسعه صادرات مواد غذایی، مسیری بسیار پر پیچ و خم با مشکلات عجیب، بر سر راه صادرکنندگان ایرانی است.

باید به غیرت و شرف صادرکنندگان ایرانی درود فرستاد که بدون هیچ گونه حمایتی و تنها به عشق میهن و مردم خود، همواره از کوشش و تلاش در این راه خسته نشده و با وجود انبوه مشکلات عجیب و غیر عادی در مسیر تجارت خود که بخشی از آن به شرح ذیل می باشند، پایدار و ثابت قدم مانده اند.
- مطالعه در جهت به روز نمودن روشهای کشاورزی و تولید محصول
-استفاده از کودهای شیمیایی مضر در کشاورزی و عدم همکاری باغداران به استفاده از  روشهای نوین، ایجاد نوآوری و تغییر در روشهای کاشت و برداشت محصول
-تلاش برای بهبود کیفی و افزایش میزان کمی محصول
-اخذ بالاترین استانداردهای کیفی مدیریت، تولید و بهداشت مواد غذایی برای حضور در بازارهای جهانی
-تامین ماشین آلات و تکنولوژی روز با هزینه های سنگین، جهت جلب اعتماد خریداران بین المللی به کیفیت محصولات تولیدی
-مطالعه و شناسایی طعم و سلایق مشتریان در بازارهای جهانی
-تغییر بسته بندی سنتی و به روز رسانی طراحی و کیفیت بسته بندیها بر اساس بازارهای مختلف
-حضور مستمر در نمایشگاههای معتبر بین المللی در قالب یک برنامه سه ساله و تحمل هزینه های بازاریابی
-برنامه ریزی، پی گیری و پوشش هزینه های ثبت بسته بندی و برند در بازارهای هدف
-ارتباط با شبکه توزیع داخلی بازارها و تحمل هزینه های مرتبط
-مدیریت حمل و نقل ترکیبی و تحمل هزینه های اضافی حمل بواسطه تحریم
-مدیریت جابجایی پول، قبول خطرات و هزینه های اضافی در شبکه جهانی مالی بدلیل تحریمهای بین الملل
-بسته شدن مکرر حسابهای بانکی در خارج ازکشور به دلیل ملیت ایرانی صاحبان حساب
-نبود حمایتهای داخلی برای پوشش هزینه های بازاریابی بین المللی
-نبود حمایتهای بین المللی در زمان بروز مشکل با طرفهای بین المللی
-عدم وجود تفکر و حمایت همگانی ملی از صادرکننده و متعاقبا ایجاد قوانین مالیاتی، تامین اجتماعی، بازرگانی و گمرکی دست و پا گیر در داخل کشور در مسیر تضعیف صادرکننده
-غیر واقعی بودن نرخ ارز که توسط مدیریت کلان مالی کشور و بر اساس حمایت از واردات تنظیم شده است
-نوسانات غیر متعارف نرخ ارز که متعاقبا توان برنامه ریزی دراز مدت از صادرکننده را سلب می نماید
-رقابتهای حرفه ای با صادر کنندگان کشورهای دیگر و حفظ بازاهای ایجاد شده
-رقابتهای غیر حرفه ای در میان صادرکنندگان ایرانی، درجهت کاهش قیمت و حذف یکدیگر که در نهایت منجر به ذلیل شدن محصول ایرانی و انتفاع غیر حرفه ای خریدار بین المللی می گردد
اینها بخشی ازمشکلات صادرکنندگان ایرانی است که خود، باید به تنهایی با تمامی آنها درگیر شده و مسیر بقا و رشد خود را هموار نماید.

با توجه به ارتباطات نزدیک با صنعت غذا، شاید نزدیک به ۲۵۰ شرکت ایرانی را بتوان صادر کننده حرفه ای محصولات غذایی نامید، لیکن کمتر از نیمی از این تعداد توانسته اند با حضور مستمر در نمایشگاههای معتبر بین المللی، طی سالیان اخیر، با مجموعه ای از مشتریان در بازارهای جهانی ارتباط بازرگانی برقرار نموده و از محل گردش مالی صادرات خود، هزینه های بعدی بازاریابی در بازارهای جدید را نیز متحمل شوند و به حضور خود در نمایشگاهها و ملاقات با مشتریان جدید، استمرار بخشند.
مابقی این شرکتها، با اینکه از کیفیت محصولات قابل قبول و تفکر مدیریتی به روز بهره مندند، لیکن توان تحمل هزینه های بازاریابی و ماندگاری در بازارهای هدف را ندارند و نیاز به یک حمایت جامع دارند تا در نهایت محصولات با کیفیت ایرانی به اقصاء نقاط دنیا صادر شود.

حمایت جامع، حمایت مالی نیست و یک پوشش مدیریتی است که مراکز بازرگانی و نمایشگاهی استانها می توانند مسؤلیت این مهم را بعهده گیرند تا شرکتها بتوانند با مسایل بازرگانی بین الملل بیشتر آشنا شده و بطور حرفه ای وارد عرصه تجارت بین الملل شوند.
این پوشش مدیریتی، بر اساس فرهنگ و روابط بومی استانی پایه ریزی و سازماندهی می شود تا مورد استقبال مردم استان قرار گیرد. یکی از دلایل شکست خوشه های صادراتی، علمی بودن مطلق آن طرح است، نه بومی بودن آن. تاریخ تجارت ایران همواره وابستگی شدیدی به سنت ها داشته و رشد و توسعه بازرگانی تنها با حفظ ارزشها در قالب برنامه های بومی اتفاق خواهد افتاد، لذا بایستی مسیری را بر اساس فرهنگ استانها طراحی و پایه ریزی نماییم تا تولیدکنندگان و تجار، بدون بدبینی و با علاقه کامل، آمادگی خود را برای همکاری با مراکز بازرگانی و نمایشگاهی استانها اعلام نمایند.
 

توانمندیهای مراکز بازرگانی و نمایشگاهی داخل کشور:
-مراکز نمایشگاهی و بازرگانی در شهرستانهای کشور، امکان بالقوه ای برای شناسایی سیستمهای کشاورزی، امکانات صنایع تبدیلی، کیفیت محصولات غدایی، صادرکنندگان بومی و منطقه ای و در نهایت توان کیفی و کمی استان دارند.
-با توجه به تشریفاتی بودن موقعیت و خدمات اتاقهای بازرگانی در استانها، تولید کنندگان و صادر کنندگان، نیاز به یک برنامه دقیق عملیاتی و اجرایی برای توسعه بازارهای فروش و صادرات دارند.
-لیست دقیقی از توان و پتانسیل کشاورزی و صنایع غذایی استان باید تهیه شود و شرکتها به دو گروه تقسیم شوند. گروه اول، شرکتهایی هستند که امکانات بازرگانی و صادرات مستقیم محصولات خود را دارند و گروه دوم، تولیدکنندگانی هستند که نیاز به مدیریت صادرات، توسط یک مجموعه واسطه را دارند.  
-تشکیل مجموعه مدیریت صادرات استانی یکی از ضروریات و مهمترین اقدام مرکز نمایشگاههای استانی است تا توان واقعی استان را در عمل نشان داده و مرکز نمایشگاهها باید مسئولیت این امر خطیر را به عهده بگیرند.
-هر دو گروه فوق، نیازمند حضور در نمایشگاه های بین المللی هستند، بنابراین نمایشگاههای منتخب، بر اساس نوع محصولات و بازارهای هدف، حسن شهرت و حرفه ای بودن مجری نمایشگاه، گزارش دوره برگزار شده قبلی، تجارب شرکت کنندگان، کیفیت خریداران و .... شناسایی می شوند.
-آشنایی با جدیدترین گرایشهای بسته بندی و تکنولوژیهای تولید، سیستمهای نوین بازاریابی، نحوه ورود به بازارهای جهانی، روشها و قیمتهای فروش رقبا، آگاهی از مزیتهای نسبی محصولات خود در قیاس با رقبا و در بازارهای مصرف، ملاقات با شبکه ای از مشتریان در بازارهای جدید، نحوه مذاکرات حرفه ای طی عملیات بازاریابی، فروش، تحویل کالا و حفظ مشتریان جدید، ... همگی اهدافی هستند که بدون حضور در نمایشگاههای بین المللی، امکان دستیابی به آنها میسر نخواهد بود.   
-چنانچه مرکز نمایشگاهی، امکان پرداخت بخشی از هزینه های نمایشگاه، از محل بودجه خود را داشته باشد، این امر بر اساس امکانات موجود اتفاق خواهد افتاد، در غیر اینصورت هزینه های کلی نمایشگاهی محاسبه و میان شرکت کنندگان به اشتراک گذاشته می شود که این رقم نیز بسیار کمتر از هزینه های حضور انفرادی در نمایشگاههای بین المللی خواهد بود.
-مراکز نمایشگاهی استانی می توانند ضمن فراخوان، تعداد درخواست کنندگان و  فضای مورد نیاز را ارزیابی نمایند.
-حضور استانی در یک نمایشگاه بین المللی، اتفاق بسیار ارزشمندی است که مورد استقبال مجریان بین المللی نمایشگاهها و شرکت کنندگان (از استان مربوطه) قرار خواهد گرفت، چرا که در کنار هم بودن، به خصوص از یک استان و با یک فرهنگ مشترک،‌ منجر به هم افزایی، همکاریهای مشترک،‌ تشریک مساعی جهت پوشش نیازهای بعدی مانند حمل کالا بصورت گروهی، جابجایی مالی با استفاده از امکانات یکدیگر، همفکری برای ایجاد تغییرات در بسته بندی، تبادل تجربیات جدید و در نهایت باعث قدرتمند تر شدن گروه در یک رویداد بین المللی خواهد شد.
-وجود یک مجموعه مدیریت صادرات در کنار شرکتها در نمایشگاههای خارج از کشور، علاوه بر معرفی کالاهایی از استان، باعث خواهد شد تا نکات مهم بازرگانی در مذاکرات و ارتباط با مشتریان بین المللی نیز گوشزد شود. این امر باعث خواهد شد تا ضمن ایجاد یکپارچگی  و انسجام تیم شرکت کننده، آموزشهای حرفه ای لازم نیز به صادرکنندگان منفرد داده شود تا با کمترین آزمون و خطا وارد بازارهای بین الملل شوند.

بدین ترتیب شبکه ای از شرکتهای نمایشگاههای داخلی ایران با تجربیات بین المللی و روابط بومی، قادر خواهند بود تا توان واقعی کشورمان را طی یک برنامه سه الی پنج ساله به بازارهای بین الملل معرفی و حجم صادرات محصولات ایرانی را در سطح قابل توجهی افزایش دهند.

(شنبه ۶ تیر ۱۳۹۴) ۱۳:۳۴

پست الکترونیک را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید


خبر 1

خبر برگزیده

بازار ارز

سرویس نمایشگاه و همایش‌ها