موز گیاهی است مانند درختچه که دارای برگ‌های بزرگ است؛ این میوه موقع رسیدن سبز و بعد به رنگ زرد تبدیل می‌شود.
این گیاه 4 هزار سال پیش در هندوستان کشت می‌شده است؛ قندی که در موز وجود دارد قابل جذب است و در هر صدگرم موز، پروتئین، آهن، فسفر، چربی، پتاسیم، سدیم، ویتامین A، ویتامین B1، ویتامین B2، ویتامین B3، ویتامین B9، ویتامین C، و چند ماده شیمیایی مانند سروتین، نوروپی تفرین، دوپامین و کاته چولامین وجود دارد.
این میوه ضد سرطان و غذایی مناسب برای ماهیچه‌هاست؛ ضمن اینکه درمان خوبی برای اسهال و اسهال خونی نیز است.
موز خون‌ساز بوده و تقویت کننده معده است، ضمن اینکه داروی خوبی برای کلسترول است.
زیاد خوردن این میوه باعث نفخ معده می‌شود به همین دلیل باید بعد از موز، کمی نمک خورد؛ البته مخلوط عسل و موز ضعف بدن را از بین می‌برد.
موز برای استحکام استخوان‌ها مفید بوده و به خاطر داشتن ویتامین A در حفظ بینایی مفید است و در بهبود بینایی نیز بی اثر نیست.
این میوه به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدان‌های فنولیک، از ابتلا به سرطان کلیه جلوگیری می‌کند.
مهر